Ums Samichlaushüüsli 
liit schuehtüüf der Schnee. 
Viel hungrigi Tierli 
händ es Liechtli drin gseh. 

Sie chömet scho z’düüsle 
bi Tag und bi Nacht, 
Mir händ dene Tierli 
es Chrüpfli zwägg gmacht. 

Die Häsli, die Rehli – 
sie wüssets gar guet, 
dass mir zwei sie gärn händ 
und das tuet ne guet. 

Sie lueget eus früntli 
und zuetraulich a. 
Mir sind ja für alle 
zwei güetige Maane. 

Ich striichle min Bart 
und brummle froh dri: 
„Gottlob, mir händ z’Ässe, 
chömed ihr jede Tag verbii!“